آرزوی وصال

آداب خوب و پسندیده عید نوروز، هیچ منافاتى با عزادارى در سوگ شهادت جانگداز سرور زنان عالم، حضرت صدیقه کبرى، فاطمه زهرا(س) ندارد. لذا همگان مى ‏توانند چنان‏که سال نو را آغاز مى‏ کنند، خانه تکانى مى ‏کنند و… شعایر را نیز حفظ کنند.

سایت شهید آوینی، آداب خوب و پسندیده عید نوروز، هیچ منافاتى با عزادارى در سوگ شهادت جانگداز سرور زنان عالم، حضرت صدیقه کبرى، فاطمه زهرا(س) ندارد. لذا همگان مى‏‌توانند چنان‏که سال نو را آغاز مى‏‌کنند، خانه تکانى مى‏‌کنند، به دیدار یکدیگر مى‏‌روند، بزرگان خانواده و یا خویشاوندان و یا حتى افراد به‌‏ظاهر غریب و غریبه (به‌‏ویژه در آسایشگاه) را مورد عطوفت و مهربانى قرار مى‏‌دهند، از میهمان خود با روى باز استقبال و پذیرایى مى‏‌کنند و… شعایر را نیز حفظ کنند، مجالس عزادارى را برپا کنند و این مراسم ارزشمند و مؤثر را به‌‏جاى آورند.

متدین کارى مى‌‏کند که «عقل» تحسین نماید

با توجه به ابتداى دستورات و آداب دینى بر مصالح و مفاسد و توامانى آن‏ها با حکم عقل سلیم، در خصوص «عید نوروز» و تقارن آن با «ایام فاطمیه» و گاه با دهه اول محرم یا ماه مبارک رمضان، انسان مؤمن، با عقل و درایت، و بصیرت، تدبیر مى‌‏کند و الزامى ندارد که حتماً آیه یا روایتى مستقیم را بیاورد و بگوید: پس طبق آن باید چنین کرد. بر این اساس کافى است به چند نکته توجه گردد:

الف – ابتدا دقت کنیم که معناى «حلول سال نو» و سپس «عید» چیست و اساساً «عید نوروز» در فرهنگ ما ایرانیان و کل فارسى‌‏زبانان و پاره‏اى دیگر از ملل جهان چگونه است که گمان کنیم لابد در ایامى خاص چون فاطمیه(ع)، با اعتقادات، گرایشات و آداب مذهبى ما مغایرت دارد؟ آیا عید الزاماً یعنى «جشن و شادى» و جشن و شادى نیز الزاماً یعنى «بزن و برقص»؟! پس اگر چنین نیست، مغایریت و ضدیتى با هم ندارند.

ب – به فرض که امورى در یک سنت و فرهنگ ملّى، با اعتقادات و احکام اسلامى یا فرهنگ و مناسبات مغایرت داشته باشد، خُب همین یعنى یک امتحان در انتخاب که فرد کدام را ترجیح مى‌‏دهد و نقش عقل اینجا معلوم مى‌‏شود. اگر انتخاب بین حلال و حرام بود، ایام و غیر ایام ندارد و اگر بین دو عمل مباح بود، هر کس به علقه‏ شدیدتر خود متمایل مى‏‌شود.

ج – عید نوروز و عزادارى در ایام فاطمیه(ع)، یا دهه اول محرم یا…، همه سنّت است، یعنى آداب و رسومى است که واجب نشده است. منتهى افراد به تناسب «گرایشات، میل‏ها و علایق» خود به آن‏ها اهتمام مى‌‏ورزند و بدیهى است که اگر امرى، مناسکى، رفتارى و یا عرفى بین این دو مغایر بود، هر کس به هر طرف که علاقه بیشترى دارد کشیده مى‌‏شود.

د – از معصوم(ع) پرسیدند: براى شما چگونه عزادارى کنیم؟ (منظور مناسک و رفتارهاست)، فرمودند: همان‏طور که براى خودتان مى‏‌کنید. این سخن بزرگى است، یعنى خود را از ما و ما را از خود بدانید، یعنى مثل یک خویشاوند نزدیک هستیم. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: من و على پدران این امت هستیم «انا و على ابوا هذه الامه».

حالا سؤال این است که اگر پدر، مادر، همسر یا فرزند کسى شب عید نوروز از دنیا برود و یا عید مقارن باشد با آدابى‌‏چون شب سه، هفت، چهل یا سالگرد آن درگذشته، چه مى‏‌کند و چگونه بین این دو را جمع مى‌‏نماید؟ آیا ضرورتى است که حتماً یکى را مورد بى‌‏توجهى قرار داده و کنار بگذارد؟

اگر عید نوروز مصادف باشد با حادثه‌‏اى که یک قوم یا یک شهر یا یک کشور را عزادار کرده است، چه مى‏‌کند؟ وقتى رژیم منحوس شاه، طلاب و جمع کثیرى از مردم را ترور کرد، امام(ره) اعلام عزاى عمومى کردند و مقارن بود با جشن‏هاى نیمه شعبان. خُب حرمت نیمه شعبان با تمام آدابش حفظ شد، اما جشن و سرور برگزار نشد. و حال آن‏که نیمه شعبان، یک عید بزرگ دینى است و نه فقط یک سنت ملّى، اما وقتى مقارن با یک عزاى عمومى و ناراحتى‏‌دل مردم شد، حدود هر کدام رعایت شد، با در نظر گرفتن الویت‏ها. این یعنى کار عقل.

ه – آداب حسنه‏ عید نوروز، مثل نظافت (یا همان خانه‏‌تکانى)، نو کردن به حد توان، صله ارحام و دید و بازدید دیگران، احتمالاً سفر و استفاده از طبیعت و…، هیچ‏یک با عزادارى این ملت در ایام فاطمیه، منافات ندارد، هر چند که برخى سعى دارند حتماً این دو موضوع را مقابل هم قرار دهند و سوء استفاده تبلیغاتى در جنگ روانى علیه مردم بکنند.

چه اشکالى دارد که یک نفر صبح به دید و بازدید رود و شب نیز مثلاً به مسجد یا هیئت برود، سخنرانى گوش کند و عزادارى هم بکند؟ چه اشکالى دارد اگر میهمانى به خانه‏ى او آمد، از او با روى خوش و به حد توان پذیرایى نماید، از آمدنش ابراز خوشنودى و خوشحالى کند و حال آن که هر دو عزادار نیز هستند و به هم تسلیت هم مى‏‌گویند؟

اما اگر عد‌ه‌‏اى گمان کردند که حتماً باید در عید بزن و برقصى هم باشد، این‏ها در غیر ایام عزادارى نیز کارى سفیهانه، عملى لغو و فعلى حرام است و ارتکاب به آن در چنین ایامى، نشان بیشترى از غفلت دارد و اگر خدایى ناکرده به‌‏صورت علنى شد، بار منفى‌‏اش بیشتر مى‌شود و بى‏‌حرمتى به مناسک مذهبى از یک سو و به حقوق مردم از سوى دیگر است.

چند روایت‏

– پیامبر اکرم(ص): «إنَّ بِشرَ المُؤمِن فى وَجهِهِ وَ قوتَهُ فى دینِهِ وَ حُزنَهُ فى قَلبِهِ». شادى مؤمن در چهره اوست و قوت او در دینش و اندوه او در دلش. (شرح آقا جمال الدین خوانسارى بر غررالحکم و درر الکلم ج‏۲، ص ۵۰۵، ح‏۳۴۵۴)
– امام صادق علیه‌‏السلام: شیعیان ما پاره‌‏اى از وجود ما هستند واز زیادى گِل ما آفریده شده‌‏اند؛ آن‏چه که ما را بدحال یا خوش‏حال مى‏‌سازد، آنان را بدحال و خوشحال مى‌‏گرداند. (بحار الانوار، ج‏۶۵، ص ۲۴)
– امام حسن عسکرى(ع): «لیْسَ مِنَ الادبِ إظْهارُ الفرَحِ عِندَ المَحزونِ»؛ اظهار شادمانى پیش انسان غمگین، از ادب نیست. دور از ادب است. (بحارالانوار، ج‏۷۵، ص ۳۷۴)

حضور پرشور در مجالس فاطمیه‏

اگر در سال‏هاى گذشته به‌‏دلیل مشغله‏‌هاى کارى از برپایى یا حضور مستمر و مداوم در مراسمات اهل بیت(ع) محروم بودیم، امسال با توجه بیشترى به برپایى مجلس ذکر و یاد مصائب فاطمه زهرا(س) کمر همت ببندیم، چراکه برپایى این‏گونه مجالس یا شرکت در آن‏ها، حکایت از محبت قلبى نسبت به خاندان رسول خداست که خداوند ابراز آن‏را از جانب مؤمنین واجب دانسته و در قرآن کریم مى‏‌فرماید: «(اى پیامبر!) بگو من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‌کنم، جز دوست داشتن اهل‏بیتم».
و البته اگر این «محبت» با رنگ و بوى فاطمه(س) مأنوس شود، در جاهاى مختلف به فریاد ما خواهد رسید تا آنجا که رسول خدا(ص) به سلمان فارسى فرمود: «اى سلمان! محبت به فاطمه در صد جا به درد مى‏‌خورد: از جمله آن‏ها: هنگام مرگ، عالم برزخ، در پاى میزان، عرصات محشر، پل صراط و محاسبه اعمال است». این حدیث مى‌‏رساند که عشق و علاقه به فاطمه(س) در عرصات محشر نیز نجات‏‌دهنده است.

چند نکته کاربردى‏

۱٫ بهتر است در دید و بازدیدها به‌‏جاى کلمه «تبریک» یا «مبارک» از عباراتى چون «سال خوبى داشته باشید» یا «سال پرخیر و برکتى داشته باشید» یا «نوروزتان فاطمى» استفاده کنیم.
۲٫ شایسته است در مهمانى‌‏هاى مقارن با ایام فاطمیه از آجیل استفاده نکنیم، چراکه در هیچ خانه سوگوارى به میهمانان آجیل تعارف نمى‌‏کنند.
۳٫ با نشاط باشیم، ولى از شادى‏هایى که از آن به لهو و لعب تعبیر مى‌‏شود پرهیز کنیم.
۴٫ نیکو است امسال بیش از هر سال دیگرى مادرانمان را تکریم کنیم و از مادران شهدا غافل نشویم.
۵٫ سزاوار است مجالس خانگى در منازلمان برپا کنیم – حتى به مدت یک شب- و از همسایه‏‌ها و فامیل جهت شرکت در این مجلس دعوت کنیم.
۶٫ زیبا است اگر با خانواده بناى سیر و سفر داریم، «مقصد» را از شهرهاى مذهبى همچون «مشهد، قم، شیراز و…» انتخاب کرده یا به سفرهاى زیارتى «راهیان نور» برویم.

سخن پایانى‏
امسال شیعیان جهان، نوروزشان را برپا مى‌‏کنند اما جشن و سرور ندارند و در این ایام از یاد دختر رسول خدا و «ایام فاطمیه» لحظه‌‏اى غافل نمى‌‏شوند، غم شیعه با آجیل و لباس نو و… التیام نمى‌‏یابد و آرام نمى‌‏گیرد، آرامش در ظهور مهدى(عج) فرزندى از فرزندان زهراست، او که بیاید «روزمان»، نو مى‏‌شود و عید نوروز واقعى را جشن مى‏‌گیریم.

فاطمه کبری سلام الله علیها شرط عزت اولاد آل علی است؛ کسی که همه موجودیت خود را به پای اقامه ولایت حق و امیرالمومنین گذاشت و مهمترین دستاوردش ولایتمداری بود، از طرفی سال نو جریان فعل و انفعال طبیعی طبیعت است؛ زمان و عمر در طی سال می گذرد و هر کدام از ما متناسب با سن خود این فعل و انفعال طبیعی را دیده ایم و اگر زنده باشیم بقیه آن را هم خواهیم دید؛ این دو مفهوم و محتوا با هم فرق می کنند.
 
فاطمه زهرا (س) کلید آفرینش بوده، اما وقوع سال جدید فعل و انفعال عبرت آموز طبیعت است؛ نوروز را که آیه ای از آیات الهی است باید به فال نیک گرفت و حقایق آن را درک کرد؛ زنده بودن و مرگ را از آن استخراج کرد و عبرت گرفت و به سمت زندگی پاک رفت.
 
رفتن به سمت زندگی پاک بر مبنا و مدار حضرت صدیقه طاهره است، اگر او نباشد و مفاهیم قرآن و فرمایشات پیامبر اکرم و اهل بیت نباشد، این فعل و انفعال طبیعی حتی برای همه حیوانات و جمادات عالم نیز نخواهد بود.
 
 وظایف شیعیان احیای امر ائمه است که با تعظیم شعائر اسلامی، عمل کردن به راه و رسم پیغمبر و تمسک و تبعیت و تأسی از حضرت صدیقه طاهره محقق می شود؛ با این امور می توان به طرف زندگی پاک رفت.
 
اولین مسئولیت و وظیفه شیعه واقعی تحصیل معرفت و افزودن آگاهی و بصیرت به حقایق ائمه و اهل بیت است. شیعه واقعی وقتی که شناخت را با عمق جان می‌پذیرد با سویدای دل و همه وجود و تمام جوارح به آنها عمل می‌کند و راه و رسم آنها را در زندگی خودش جریان می‌دهد؛ شیعه واقعی این چنین است.
 
 محزون شدن به حزن اهل بیت و شاد بودن در شادی آنها تظاهر به همراهی با اهل بیت است؛ به این معنی که حزن و سرور ما با حزن و سرور اهل بیت رنگ بگیرد، اما محتوای آن عمل کردن به فرمایشات ایشان و پذیرفتن ولایت اهل بیت است.
 
بعضی از سنت های نوروز سنت های اسلامی است؛ مثل صله رحم،‌ دید و بازدید بزرگترها و  دستگیری از مستمندان و محرومان، اینها از سنت های اسلامی است که زمان هم ندارد و نیز در منافات با ارزش های اسلامی نیست.
منبع: خبرگزاری دانشجویان

حاشا که یادمان برود آن روز نیلگون

نوروز هم برای تو خون گریه میکند

×××××××

کِی دست می کشیم ز عزای تو فاطمه

نوروز را مزینِ شال عزا کنیم

×××××××××

نوروز میرسد ولی نو نیست روز ما

ما دل شکستگانِ مادر پهلو شکسته ایم

×××××××

عید نوروز…فاطمیه ..سینه ها رو غم گرفته

سفره ی هفت سین امسال براتو ماتم گرفته

با اجازه میخوام امشب سفره ی هفت سین بچینم

که شاید تو شعله ی شمع دَرِ نیم سوخته ببینم

بالای سفره ی هفت سین میزارم قرآن بسته

آخ بمیرم  یادم اومد مادرم پهلوش شکسته

گوشه ی بالای سفره جای اسپنده و عوده

گل نیلوفر حیدر ، رو میگیره ، روش کبوده

توی رؤیاهام می بینم ، صورت یه مرد خسته

می بینم تو دست اون مرد تکه گوشواره شکسته

چشمای اون مرد خسته به غم عشقش اسیره

هی میگه با چشم گریون الهی زهرام نمیره

بسه دیگه دل پر درد با همه غمها می سازه

رفقا آماده باشید برا تشییع جنازه

التماس دعا

 بیماران و جانبازان شیمیایی و مستمندان را فراموش نکنیم

اللهم عجل لولیک الفرج(عج)

*باحمله مأموران گارد به پادگان نیروی هوایی تهران، جنگ خیابانی آغاز شد. به گفته همافران، وقتی كه رادیو اعلام كرد فیلم ورود امام خمینی بعد از اخبار تلویزیون نمایش داده خواهد شد، آنها در سالن پادگان اجتماع كردند. با ظاهر شدن تصویر حضرت امام بر صفحه تلویزیون، طنین صلوات سالن را پر كرد و در این هنگام، افراد گارد به سوی آنها تیراندازی كردند و درگیری آغاز شد. * مردم ساكن در اطراف خوابگاه همافران، هنگامی كه از حمله نیروی گارد به همافران آگاه شدند، اهالی خیابان‌های اطراف را نیز با خبر كردند و طولی نكشید كه جمعیت انبوهی در كنار دیوار خوابگاه گرد آمدند كه با فریاد الله‌اكبر از همافران حمایت می‌كردند. * اجتماع مردم در كنار خوابگاه همافران نیروی هوای یكه از ساعت ده شب آغاز شده بود همچنان ادامه یافت. ترس مردم این بود كه در صورت پراكنده شدن، نیروهای گارد، مجددا به همافران حمله كنند، لذا از دفتر حضرت امام كسب تكلیف كردند و دفتر امام توصیه كردند كه پراكنده نشوید. * مردم در كنار خوابگاه نیروی هوایی همچنان شعار می‌دادند و خود را با آتش لاستیك‌های فرسوده گرم می كردند كه در ساعت 5/3 بعد از نیمه شب مأموران حكومت نظامی با خودروهای نظامی و در حالیكه از دور با شلیك رگبار مسلسل‌ها به طرف هوا در صدد ترساندن مردم بودند، به اجتماع مردم حمله كردند. در این هنگام مردم به كوچه‌های اطراف پناه بردند اما مأمورین توانستند یكصد و پنجاه و دو نفر را دستگیر و به محل استقرار حكومت نظامی در كلانتری تهران و منتقل كنند. در بین دستگیر شدگان دو روحانی نیز حضور داشتند. تذكر: ظاهرا اولین كلانتری ساقط شده در جریان هجوم مردم همین كلانتری بود.